 |
| Misa brązowa, XIV-XV w. (fot. archiwum MAH) | | | | | | | | | | |
|
|
|
Ważnym
elementem przy średniowiecznym stole były misy do mycia rąk.
Czynność ta była obowiązkowa, nie tylko ze względów
praktycznych, jako że posiłki spożywano najczęściej rękoma, ale
też obyczajowych. Zwyczaj też postrzegano jako przejaw dobrego
wychowania i obycia w świecie. W jednym z trzynastowiecznych
francuskich romansów, podróżujący po Europie bohater jest oburzony
widząc, że Norwegowie skończywszy posiłek nie myją rąk.
Popularne w owym czasie podręczniki savoir-vivre'u zalecały mycie
rąk przed i po posiłku. Wzmianki na ten temat pojawiały się także
w ówczesnej poezji. Opisując ze szczegółami uczty, autorzy nie
pomijali wątków dotyczących higieny, podkreślając tym wytworność
swoich postaci. W trzynastowiecznym utworze Roman de Flamenca
autor opisując biesiadę
informuje, że goście kiedy się obmyli, usiedli do
stołów, a kiedy się
już posilili raz jeszcze dłonie obmyli.
 |
| Misa brązowa, XIV-XV w. (fot. archiwum MAH) |
Brązowe
misy odnajdywane w Elblągu podczas wykopalisk podobne są w formie
do innych tego typu przedmiotów odnalezionych w rejonie nadbałtyckim
określanych jako Hansa-schale.
Używano ich od XII wieku m.in. w północnych Niemczech i
Skandynawii. Głębokie, z wychylonym na zewnątrz kołnierzem,
często były bogato zdobione.
Misy odnalezione w Elblągu są starannie wykonane, jednak bez
żadnych elementów zdobniczych.
 |
| Misa brązowa, XIV-XV w. (fot. archiwum MAH) |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz